woensdag 26 augustus 2015

Zegen of Catastrofe, die ware volkswil bestaat niet.


Wie het boek van Maarten van Rossum ‘Waarom is de burger boos?’ heeft gelezen komt bovenstaande zin tegen.
In het hedendaagse populisme worden vaak termen gebruikt als ‘het volk’, ‘de burgers’, ‘de zwijgende meerderheid’ etc. Klassieke kenmerken van populisme zijn; verbale provocatie, politiek theater en anti-intellectualisme.

Eén volkswil bestaat niet voor het ouderschapsplan waarin ‘de ouders’ beschrijven hoe zij invulling geven aan hun ouderschap na verbreken van hun relatie. Als hulpverleners/mediators/advocaten dit plan als een standaardplan hanteren werkt het vaak niet. Voor de ene situatie werkt het beter het kind bij de moeder te laten en tweewekelijks de uitwonende vader/moeder te bezoeken. In een andere situatie kan het juist wenselijk zijn elke 10 dagen te wisselen. Als het kind de eigen mening mag inbrengen zorgt dit voor extra toevoegingen.   

Het ouderschapsplan is ontstaan na een onderzoek waaruit bleek dat na een scheiding bijna de helft van alle kinderen het contact met één ouder verliest. Een standaardplan of protocol ontstaat op basis van richtlijnen. Richtlijnen komen tot stand na onderzoek.
Waar men nu tegen aanloopt is het verschil in scheiding en vechtscheiding. Juist bij deze laatste is de communicatie verstoord. Ex-echtelieden vinden het moeilijk of onmogelijk met elkaar in gesprek te gaan en concrete, duidelijk afspraken te maken. Tegelijkertijd is het ouderschapsplan een verplicht onderdeel bij de echtscheiding. Mogelijk is het wijzer het ouderschapsplan op details later te maken, wanneer de meeste spanning, boosheid en verdriet zo ver is gezakt dat men in gesprek kan gaan en het belang van de kinderen voorop weet te zetten.  Hoe wijs, denkt u, is het enkel het protocol te volgen, omdat deze volgens de regelen der kunst is opgesteld?
Hoe vaak volgt u het gehele standaard proces? En hoe vaak slaat u minstens één regel over of voegt u iets toe?

En daar zit de kern.  Indien wij enkel zouden spreken over ‘de ouders/burgers etc.’ zien wij iedereen als gelijk. Wat voor u geldt, geld ook voor mij. En daar zit een waarheid in, natuurlijk. Denkt u maar aan wet- en regelgeving. En toch is het evenzeer waarschijnlijk dat u van mening bent dat het wijs is op de hoogte te zijn van richtlijnen om de kennis toe te passen in de dagelijkse praktijk, en in te zien wanneer afgeweken kan of moet worden van het protocol.

Wanneer wordt de burger dan boos?
Wat een ieder wenst voor zichzelf is een adequaat handelend, van kennis getuigend en sterke persoonlijkheid die helpt door het oerwoud van papieren en emotionele afhandeling.
De geestelijke en emotionele ontwrichtte persoon gerelateerd aan een verlieservaring, zoals verbreken van een relatie, zoekt een nieuw houvast. Zelfverzekerdheid kan worden ontleend aan een goed plan tot stand gekomen na een proces met aandacht voor emoties. Boosheid wordt dan geuit binnen de veiligheid van de mediation of conflict coaching, in aanwezigheid van de neutrale persoon. Boosheid gaat via de conflict coach of mediator, deze dient als katalysator en denkt mee in het verzinnen van oplossingen. Verbale provocatie of theater zijn niet meer nodig binnen dit proces gebaseerd op vertrouwelijkheid en gelijkwaardigheid.

In de twintig jaar dat ik als hulpverlener werkzaam was in de ggz is vrijwel dagelijks gemerkt dat gesproken kan worden over hetzelfde ziektebeeld bij patiënt a en patiënt b. Echter levensverhaal, systemisch context, karakter etc. bepalen de beroepshouding, de wijze van contact maken, inhoud van gesprekken en dus ook het behandelplan.

Een op maat gesneden plan, in een veranderd systemisch context. Met of zonder sprake van een lichamelijke, geestelijke ziekte of ander persoonlijk verhaal.
Een plan gericht op de toekomst, dat wenst Clara Pacta voor haar cliënten.   
Mèt Duidelijke Afspraken komt u verder.
Neem contact op voor een vrijblijvende afspraak.

                                                                                                 Carla Pathuis
 
Clara Pacta                      Conflict Coach en Mediator. Coach en Kleurcounselor
Industrieweg 14
9781 AC Bedum

06-14895628
Info@clarapacta.nl
 

zaterdag 15 augustus 2015

Doorstaat uw relatie de zomer? Heeft uw relatie de zomer glansrijk doorstaan?

Heeft uw relatie de zomer glansrijk doorstaan?

Onze opvattingen over huwelijk en samenwonen zijn veranderd in de loop van de tijd.  Waar vroeger het normaal werd gevonden dat de man voor het inkomen en de vrouw voor de kinderen en huis zorgde is het nu normaal dat men alleenstaande is, met of zonder kinderen. Zowel man als vrouw hebben opleiding genoten en kunnen zelfstandig voorzien in de eigen behoeften.  Een keerzijde lijkt te zijn dat men minder aandacht heeft voor het welslagen van een relatie.

Conflicten zijn een onderdeel van het samenleven in één huis. In een relatie wil je kunnen zeggen wat je wilt, met elkaar kunnen praten over de zaken die je bezighouden, over meningsverschillen en irritaties. Het is ook nodig deze onder ogen te zien. Immers, de kop in het zand steken levert maar zelden op wat de eigenlijke wens of behoefte is. Niets doen of ontkennen van.. voorkomt niet dat irritaties de kop weer opsteken en zorgen voor een volgende en een volgende ruzie.

Vermijden dat irritaties zich opstapelen kan door duidelijk te communiceren, tijdig te vertellen wat je bezighoudt, wat je zorgen geeft. Misschien werkt het voor jullie relatie wel om een potje rummikub te doen. Het al aan tafel zitten, aandacht hebben voor elkaar zonder teveel nadruk hierop te leggen, kan ondersteunend werken.  Goede afspraken maken is van belang in elke relatie.

Natuurlijk zijn ruzies onvermijdelijk. Of het nu de dagelijkse sleur is, drukte op het werk en thuis moet er ook nog van alles. Of juist in de zomer, wanneer je tot de ontdekking komt dat er een drempel gegroeid is om met elkaar te praten en jezelf weer écht kwetsbaar opstellen moed kost. Heb je die energie nog? Heb je die over voor je relatie?
Communiceren vanuit het hart. Kun en doe jij dat? Slik jij je gedachten en gevoelens in of komt juist in de zomer alle (opgespaarde) boosheid als bliksemschichten je mond uit?

Conflicten kunnen de relatie ook bevorderen. Een flinke onweersbui klaart de lucht. Boos zijn is gezond. Jezelf uiten, ook als dit gepaard gaat met bliksemschichten. Daarna is het verstandig een pauze in te lasten; Meestal volgt deze vanzelf, beu als je de ander op dat moment bent ;-).  In de uren erna denk je beiden over de ruzie en de oorzaken: durf naar het geheel te kijken, je eigen rol in te zien. Denk na over wat je wilt en nodig hebt. Een pauze inlasten alvorens met elkaar in gesprek gaan geeft je de ruimte om dit proces te doen.

In het gesprek wat daarna aangegaan wordt kun je gebruik maken van de volgende onderhandelingstechnieken:


-Spreek in de ik-vorm
-Vermijd definities
-Lees geen gedachten
-Vermijd generaliseren
-Wees niet te voorzichtig
-Vermijd (langdradige) redeneringen
-Blijf bij het onderwerp
-Luister naar de ander

 

In de zomermaanden wordt vaak besloten te stoppen of door te gaan met de relatie. Cijfers over de hoeveelheid relaties die stranden zijn helaas indrukwekkend. Oorzaken zijn vaak gelegen in communicatie, relatieproblemen o.a. ontrouw en financiële problemen. Menigeen denkt dat het gras elders groener is of makkelijker groeit. Toch gebeurt het regelmatig dat mensen zich in een volgende relatie afvragen wat er was gebeurt als men de energie in de vorige relatie had gestopt.  

Het behoeft weinig uitleg dat het proces van de ruzie aandacht nodig heeft. Hoe maakt u ruzie? Wat is uw conflictstijl? Hoe communiceert u onderling het meest effectief? De oorzaken van de ruzie is een aansluitend proces, welke eveneens aandacht nodig heeft om begrip te houden of te kweken voor elkaar.

Wat Clara Pacta daarnaast oefent met haar cliënten zijn gespreksvaardigheden; Hoe ben je duidelijk in wat je te zeggen hebt. Weet of leer hoe je jouw boodschap duidelijk én vriendelijk over kunt brengen.
 

Heeft uw relatie de zomer overleefd? Zijn er scheuren ontstaan? Wat wenst u voor uzelf en voor uw partner ( evt. met kinderen)? 

                                               Hartelijke groet, 

                                              Carla Pathuis