Een psychiatrisch probleem: het dagelijks functioneren. Een weerslag op iedere relatie.

 

Het is zo makkelijk voor te stellen dat iemand met een insulinetekort moet bij spuiten. Soms is het zichtbaar aan iemand dat er een lichamelijke klacht aanwezig is. De omgeving – gezin, buurt, school en werk- kunnen er rekening mee houden. Maar wat als de klacht in het hoofd zit? Als er sprake is van een beperking in het geestelijk functioneren. Hoe zien we dat? En hoever ga jij in het rekening houden met.. ?

Iemand met een depressie kan bijvoorbeeld de drempel te hoog ervaren om te nemen. In bed blijven liggen is dan wat overblijft. Zeggen dat we andere mensen nodig hebben om ons volledig te voelen is totaal zinloos. De depressieve persoon voelt dit niet en kan hier niets mee.
Het moeilijke is dat depressiviteit ook kan inhouden dat iemand het leven niet aankan. Bij wat meer druk op het werk is het thuis al eerste merkbaar: Prikkelbaar, terugtrekken achter pc of eerder naar bed, initiatiefverlies/ geen zin in iets ondernemen. (Kleine) afspraken vergeten of niet nakomen.
Maar wat als de baan nu herhaaldelijk vraagt om (meer) inzet van de persoon of wat als de persoon een extra taak op zich neemt in een betere periode; ‘het gaat nu toch goed’. Als partner/dierbare sta je voor een dilemma. Waarschuwen voor het gevaar van terugval kan ook als betutteling ervaren worden.  De ander ervaart minder (zelf) respect en gaat dit zelfs misschien wel uiten met een minachtende houding. Minachting is een don’t in elke relatie. De kans dat de relatie blijft bestaan verminderd met iedere kleinerende opmerking/minachtende houding.

Een relatie laten welslagen is veelal gelinkt aan ‘bereidheid om te groeien, het nemen van je eigen verantwoordelijkheid voor je eigen deel’. 

 

 

 

 

Kan iemand met een psychiatrisch probleem voldoende blijven groeien om aan dit belangrijke aspect te blijven voldoen?
Of geraak je als partner in een rol die bij de ander overkomt als ‘kritiek gevend’.  Ga je jezelf beschermen en neem je een defensieve houding aan.

Hoe ga je als manager of baas met dit soort problematiek om? Zie je iemand als ziek en die je gedoogt op de werkvloer? Moet een ander dan harder werken om het gat te dichten en is dit reëel? Overvraag je dan een ander met bijbehorende gevaren die dan op de loer liggen, zoals burn out.

Een psychiatrisch probleem is minder zichtbaar voor de maatschappij, voor de buren, voor de collegae. Het blijft lastig om mee om te gaan. Wat voor de één zo werkt, werkt voor de ander zus.

Er rust nog altijd een taboe op. Hoe deze te doorbreken..  Kennis opdoen van betreffende psychiatrisch probleem, zodat begrip kan ontstaan. In ieder geval probeer door te praten met deze persoon/dierbare/collega wat voor deze persoon ‘triggers’ zijn waardoor een terugval op de loer ligt.  

  https://www.youtube.com/watch?v=m4hWs3K--nU   ( Stef Bos ; Breek de stilte)

 

We leren allen door vallen en opstaan. Ook deze persoon, hoewel diens valpartijen mogelijk indringender zijn en vaak vele mensen meer treft. 
Groei kan als bereidheid er is en de persoon verantwoordelijkheid voor het eigen deel neemt.  
Of jij tegen de omgang kan met iemand die mogelijk vaker en dieper valt is een beslissing die jijzelf neemt. Hoe intensief is de omgang nu en hoe zou jij dat het liefste willen zien?  Hoe supportief ben je of vind je dat je moet blijven.  

In elke relatie zijn een aantal zaken die positief doorwerken, die energie geven. Ook wanneer de relatie om redenen/psychiatrisch probleem even niet goed loopt. Hierbij kun je denken aan:
- De ander mogen en Liefde, voel je nog liefde en genegenheid voor deze persoon
- Verrassen jullie elkaar nog wel eens? Is er nog passie voor het werk, de hobby, voor elkaar.
- Delen jullie een lach? Een moment van plezier om iets wat één van de kinderen of een collega doet.
- Voelen jullie verbondenheid met de ander?

The choice is yours.
Hoe kom jij tot je beslissing? Welke waarden zijn voor jou van belang, op je werk en/of in je relatie?

 

 

 

 

 

 

 

Relatiebreuk; over wraak , goede manieren, tips en therapie

Relaties zijn net als boeken: je kunt pas verder met het volgende hoofdstuk als je het vorige hebt afgesloten. Het doorworstelen van het hoofdstuk ‘relatiebreuk’ kost veel tijd en ladingen energie. Huilbuien en boosheid. Een verwarrende mix aan emoties die elkaar soms snel afwisselen.

Tussen dit alles door gaat het opvoeden en opvrolijken van de kinderen door. Het opbouwen van een eigen bestaan. En de vele regelzaken, vaak moeizame contact met ex. Vaak komt pas later- als de rust is gevonden- het werkelijke rouw- en verwerkingsproces.

Zowel in mijn werk als hulpverlener als in mijn werk als coach en mediator spreek ik cliënten die beschaamd opbiechtten dat ze had gehoopt dat er iets zou gebeuren met hun ex- (partner/baas etc.). Niets ernstigs, maar bijvoorbeeld een flinke kras op de auto. En bij het voorbijlopen van betreffende auto even kijken naar die lak en de sleutel voelen in de jaszak..  Het spreken over boos zijn en dit te mogen uiten bij iemand lucht al op. En zo worden er even onmogelijk uitvoerbare dingen bedacht of onbedaarlijk gegiecheld.  Ons fatsoen doet ons schamen voor een dergelijke gedachte, het is ook gezond om wraakacties te bedenken. Veilig bij iemand te uiten, de lach erover terugvinden en het besef
                               … in je hoofd mag wel, uitvoeren niet ;-)      De beste wraak is geen wraak!  

Een andere foute manier is teveel alcohol gaan drinken.
Natuurlijk is het fijn om even verdoofd te zijn, even niet meer te hoeven voelen. Althans dat denk je, want hoe vaak heb jij meegemaakt dat alcohol juist je emotie versterkte?....
Alcohol neemt remmingen weg die je wel nodig hebt! 

Wat zijn wel goede manieren om deze emoties te kanaliseren.

º Sporten ;  je moet die energie en boosheid toch kwijt.  Emoties zorgen ervoor dat je afvalt.  Als je wat kwijt wilde… is dit toch een positief puntje.
º Ga lezen of luister naar muziek.
º Een tip welke ik mensen al veelvuldig heb gegeven: schrijf het van je af. Alles wat op papier staat, hoeft niet meer in je hoofd te malen.
º Ga de natuur in, zeker als je hooggevoelig bent en nog meer moeite hebt met deze veelvoud aan emoties.
º Voor vrouwen vriendinnen en voor mannen vrienden!  Bel, spreek af, huil uit. Noem die ander alles wat je wilt tot je merkt dat dat niet meer oplucht.
En bedenk:  goede vriendschappen zijn bijna altijd langduriger dan de relaties in je leven.  

Gelukkig zijn er factoren die de kans op problemen rond een relatiebreuk kunnen verminderen:
Humor bijvoorbeeld en onderlinge genegenheid. Interesse voor de andere betrokken dierbaren, zeker de jeugdigen. Een positieve onderlinge communicatie. Het zijn een paar voorbeelden.

Risicofactoren zijn er ook. Zoals daar zijn; huiselijk geweld en (kinder)mishandeling, oorlog tussen de ouders, een instabiele ouder.

Stel dat je je overspoeld voelt door de emoties. Je eigen natuurlijke weldenkendheid kwijt bent, niet meer jezelf goed kunt verwoorden. En dit terwijl je in onderhandeling moet over verdeling materieel, omgang kinderen etc. én dat nieuwe bestaan moet gaan opbouwen. Neem een coach of begeleider. Iemand die naar jou luistert en je helpt duidelijkheid te scheppen in die chaos van emoties. Iemand die je tips en praktische handvatten geeft hoe jij dicht bij jezelf blijft en jezelf kunt uiten.

Belangrijke tip hierbij is – en eenzelfde geldt voor een relatietherapeut of mediator- eraan te denken dat je een klik voelt. Want als jij je goed voelt bij die persoon, is de slagingskans van het proces aanzienlijk groter.

Of ga, voor je overgaat in onderhandeling, een sessie relatietherapie of conflict coaching doen.  Dit kan vaak ook bij de mediator.  Want het is belangrijk om met elkaar te blijven communiceren op een min of meer gezonde manier, zonder in oude patronen te vervallen.  Belangrijk als je – in het belang van dierbaren/kinderen- niet in een vechtscheiding of langdurig conflict te vervallen.  Belangrijk om zelf te leren dat oude banden of gevoelens omgebogen kunnen worden tot vriendschap.

Een laatste tip is : Herontdek waarom je de ander ooit leuk vond. (Her) ontdek wat je ooit leuk vond aan de baan, etc.  Het is een sleutel in het goed afscheid nemen van de relatie.

Heb jij zelf tips die je wilt delen?  Laat ze hieronder achter in een reactie.

Met vriendelijke groet,
Carla Pathuis

 

# therapie  #coaching  #begeleiding  #tips  #conflict

Vechtscheidingen ; onderzoek levert inzicht wat wél werkt.

Als een echtscheiding zo problematisch verloopt dat kinderen klem komen te zetten noemen we dat een vechtscheiding. 

De Rechtspraak heeft onderzoek gedaan naar een aanpak bij vechtscheidingen. Redenen hiervoor zijn de lange en complexe gerechtelijke procedures, de bijbehorende materiële en immateriële kosten voor ouders, en de zorgen omtrent welzijn van de kinderen.   

De Rechtspraak heeft dit onderzoek gedaan door ‘deskundigenonderzoek met toepassing van mediation’. Begeleiding van een deskundige – aangewezen door de rechter, een gedragsdeskundige en advocaat – die zich richt op gezag- en omgangszaken.

De strijdende ouders krijgen de gelegenheid om onder zijn of haar begeleiding (met inzet van mediation- en coachingstechnieken) alsnog zelf tot een (deel) oplossing te komen voor het geschil dat aan de rechter is voorgelegd. 

( ter volledigheid: niet alleen op vrijdag :)

 

 

 

 

 

Het onderzoek/ deze begeleiding duurt gemiddeld ruim een jaar waarin gemiddeld vijf gesprekken tussen de deskundige en de ouders plaatsvinden. In ruim een derde van de zaken vindt ook een gesprek plaats met het kind/de kinderen. De kosten bedragen gemiddeld € 3.176 per onderzoek, wat overeenkomt met een tijdsbesteding van bijna 25 uur.  

Ongeveer de helft slaagt alsnog in het bereiken van een overeenstemming. Ook spreken deze ouders positiever over de relatie met ex-partner; minder rancune, meer commitment en communicatie tussen ouders komt weer op gang.

De tijd nemen voor het proces wordt door ondervraagde deskundigen als een verhoging in slagingskans genoemd. Ook het directief zijn van de deskundige werkt positief. Het opgelegde karakter van het onderzoek is mede bepalend. Het bereiken van overeenstemming werkt door inzet van deskundigen. 

Tegelijk laat het onderzoek ook een noodzaak zien om eerder in het scheidingsproces hulp te bieden aan ouders ter preventie van (ernstige) conflictsituaties en escalaties tussen ouders.  

Verschil met opgelegd traject zoals beschreven en mediation is dat deze laatste op vrijwillige basis geschied.

Een meta-analyse van vijf internationale onderzoeken laat zien dat mediation bij echtscheiding tot betere uitkomsten leidt dan procesvoering:
- de bereikte mate van overeenstemming
- de tevredenheid van partijen met het proces
- de uitkomst
- de relatie tussen de ouders
- het begrip van de behoeften van het kind (Shaw, 2010).

De betrokkenheid bij het conflict is een feit, net als de behoefte om de energie, tijd en geld die dit kost te willen minimaliseren en het conflict tot een goed einde te willen brengen met duurzame, haalbare en Duidelijke Afspraken.  

Niet beschreven in dit onderzoek is het belang van coaching van één of allebei partijen. Een scheiding ontwricht, men vervalt in oude patronen van denken en gedrag. Men kan zich overspoeld voelen door de veelheid aan emoties en regelen van zaken.

-Een persoon moe gestreden, murw, uitgeputte emoties. Prikkelbaar door het niet vinden van rust kan niet goed nadenken. Iemand die het vertrouwen kwijt is in de ander zet de hakken in het zand uit angst teveel te verliezen, de uitkomst te vrezen of handelt vanuit boosheid. 
-Of iemand met een heldere geest, uitgerust, waarnaar geluisterd is en die verscheidene tools aangereikt heeft gekregen o.a. hoe te onderhandelen is meer gericht op het bereiken van een win- win situatie.

Aandacht besteden aan onderliggende vraagstukken/persoonlijk welbevinden heeft naar mijn mening invloed op de uitkomst van het conflict.

Inzet van conflict coaching met als doel (her) starten van luisteren naar de andere partij, door het herkennen van conflictgedrag en hierop kunnen anticiperen is het creëren van begrip voor de ander als ook zelf weer sterker worden als persoon dichterbij.
Mediation kan faciliterend zijn (het proces begeleiden). 

Een (onderbelicht) aspect van dit onderzoek is het samenwerken van verschillende vakgebieden. In dit onderzoek zijn coaching technieken gebruikt, bekend in de psychiatrie en psychotherapie.  Voor Clara Pacta vertrouwde en veelgebruikte materie en technieken, toegepast waar kan en wenselijk is.

 
( Dit blog is mede tot stand gekomen vanuit de beschreven informatie door E. Kluwer, 2013,  Het Ouderschapsonderzoek; een aanpak van vechtscheiding)